JENIS-JENIS DASAR
ISI KANDUNGAN
1.0 PENGENALAN 2
2.0 JENIS-JENIS
DASAR 3
3.0 MATLAMAT
DASAR 7
3.1 Matlamat Kesaksamaan (equity) 7
3.2 Matlamat Kecekapan atau Efisien
(Efficiency) 9
3.3 Matlamat Keselamatan 9
3.4 Matlamat Kebebasan 11
4.0 KESIMPULAN 12
RUJUKAN
/ REFERENSI 13
1.0 PENGENALAN
Dasar atau
kebiasaanya disebut sebagai polisi ialah suatu garis panduan pentadbiran atau
pegangan mengenai sesuatu idea atau gagasan yang tersusun rapi. Garis panduan
pentadbiran ini mengcakupi segala arahan, peraturan dan pedoman sebagai
landasan dalam melaksanakan cita-cita yang terkandung di dalamnya demi mencapai
matlamat kepimpinan negara ke arah sebuah negara yang gemilang dan maju. Pada
umumnya dasar yang dibentuk oleh kerajaan mempunyai objektif, strategi
pelaksanaan dan penilaian terhadap keberkesanannya. Ia boleh menjadi panduan
pentadbiran kepada kerajaan untuk mengatasi masalah yang wujud dalam sesebuah
negara.
Negara tanpa
dasar-dasar tertentu akan kelihatan pincang dan sukar bagi pemimpinnya
mentadbir atau merancang pembangunan. Dalam erti kata lain, pembangunan sukar
dilaksanakan tanpa adanya dasar yang menjadi asas atau tapak yang kukuh. Selain
itu, dasar amat penting dibentuk dan dilaksanakan oleh kerajaan bagi menangani
pelbagai masalah yang timbul ekoran kesan peninggalan penjajah. Antara keperluan
lain dasar selain pembangunan ialah mengatasi masalah ketidakseimbangan yang
wujud di dalam masyarakat dan ini dapat menjamin kebajikan dan kesejahteraan
masyarakat. Sebenarnya, dasar-dasar yang dibentuk bukan sahaja oleh
negara-negara maju sahaja, bahkan yang lebih penting lagi bagi negara yang
sedang membangun seperti Malaysia. Proses merancang, menganalisis dan
mengadakan perubahan demi perubahan terhadap dasar-dasar yang sedia ada di
samping membuat dasar-dasar baru yang bersesuaian dengan hasrat mewujudkan
sebuah negara maju menjelang tahun 2020 masih diteruskan sehingga kini.
Dasar-dasar
kerajaan digubal dan dikuatkuasakan selaras dengan nilai-nilai sosio-ekonomi
dan politik negara pada satu-satu masa. Oleh kerana sifatnya yang dinamik, maka
dasar-dasar kerajaan sentiasa berubah-ubah mengikut nilai-nilai masyarakat dan
pucuk pimpinan dari semasa ke semasa.
2.0 Jenis-jenis dasar
Dasar awam boleh
ditafsirkan dengan pelbagai maksud dan pengertian. Secara harfiahnya, dasar
awam ialah apa juga projek, program atau rancangan daripada pihak kerajaan
untuk memberi faedah dan kepentingan kepada satu kelompok rakyat. Dasar Awam boleh
didefinisikan antaranya, sebagai apa sahaja pemilihan kerajaan sama ada untuk
membuat sesuatu atau tidak membuat sesuatu. (Dye, 1984).
Menurut (Ahmad
Atory Hussain: 1990) pula Dasar Awam itu ialah progam atau projek yang
dirancang oleh kerajaan yang mempunyai tujuan dan matlamat tertentu.
Dasar awam ialah
sesuatu pilihan utama yang dibuat oleh seseorang individu atau sekumpulan
individu bagi menjelaskan, menerangkan, mempertahankan, memimpin atau
menggariskan sesuatu tindakan sama ada yang nyata atau bertujuan (Prestus,
1975)
Merujuk kamus
Inggeris Oxford, Dasar Awam itu memberi definisi tindakan,keputusan dan
peraturan badan-badan awam yang terdiri daripada ketua Negara, ahli politik dan
pentadbir kerajaan. Oleh yang demikian terdapat satu identiti linguistik di
antara orang awam dan dasar (English Oxford Dictionary, 1971)
Merujuk lagi
Kamus Dewan (1970): Dasar ialah asas, teras, panduan (pendapat, falsafah,
aturan dll). Dasar mempunyai tujuan, matlamat, fungsi, tugas, demi kebaikan dan
kepentingan sesuatu institusi(jabatan/agensi/lembaga). Awam pula menurut Kamus
Dewan pula memberi makna am, umum, orang biasa. Oleh itu, Dasar Awam ialah
teras, panduan atau matlamat am bagi orang awam atau rakyat demi kepentingan
masyarakat umumnya. Ia mempunyai ciri kebajikan, semoga rakyatnya hidup selesa,
aman dan tenteram, selamat dan sejahtera dengan semangat bekerjasama, bersatu
padu dan muhibah di negara yang unik ini seperti Malaysia.
Berdasarkan
kepada definisi di atas, didapati dasar awam telah diterangkan secara
bergilir-gilir sebagai satu keputusan dalam bentuk pilihan dan penyelesaian
kepada masalah; satu matlamat atau objektif; serangkaian program; suatu
peruntukan; undang-undang atau pun peraturan. Kesimpulannya kita boleh menganggap
dasar awam sebagai apa sahaja keputusan dan tindakan kerajaan untuk melakukan
atau tidak melakukan sesuatu.
Secara umumnya
setiap keputusan yang diambil oleh kerajaan pastinya mempunyai objektif,
matlamat dan tujuan untuk dijadikan sebagai panduan umum dalam mengatasi masalah
sesebuah negara. Secara ringkasnya, matlamat dasar mestilah jelas dan merupakan
jalan penyelesaian terhadap sebahagian besar masalah rakyat ataupun kumpulan
sasaran dasar tersebut. Contoh-contoh Dasar Awam di Malaysia ialah Dasar
Ekonomi Baru, Dasar Pembangunan Negara, Dasar Wanita Negara, Dasar Pendidikan
Negara, Dasar Persyarikatan, Dasar Penswastaan dan lain-lain lagi.
Rajah 1: Jenis-jenis Dasar
Mengikut Chandler (1983) Dasar Awam
dapat dikelaskan kepada empat jenis iaitu ;
1.
Dasar
berbentuk peraturan (regulatory policy)
Dasar
ini menentukan peraturan-peraturan atau tatacara untuk mentadbirkan aktiviti
organisasi awam dan swasta serta orang perseorangan. Perkara asas dalam dasar
jenis ini ialah penggubahan undang-undang dimana undang-undang akan dijelaskan.
Contoh
dasar berbentuk peraturan: Akta Dadah
Berbahaya
Akta
Dadah Berbahaya telah diperkenalkan di Malaysia sejak 1952 . Kemudian dipinda
pada 1985 dengan nama Akta Dadah Berbahaya (Langkah-Langkah Pencegahan Khas)
1985.
Dasar
Dadah Negara telah diisytiharkan oleh Tun Dr Mahathir Mohamad, bekas Perdana
Menteri Malaysia pada 19 Februari 1983 semasa melancarkan Kempen Anti Dadah.
Tujuannya bagi mewujudkan negara Malaysia yang bebas dari ancaman gejala dadah
menjelang tahun 2015 bagi menjamin kesejahteraan hidup masyarakat dan
mengekalkan kestabilan dan ketahanan nasional.
2. Dasar agihan semula (redistributive policy)
Dasar
ini bertujuan memberikan persamaan daripada faedah yang tersedia atau
memindahkan faedah/ sumber yang sedia ada dalam negara atau pun memindahkan
punca-punca keluaran negara dari setengah kumpulan kepada kumpulan yang lain.
Contoh
dasar agihan semula: Bantuan Rakyat
1Malaysia (BR1M)
Bantuan
Rakyat Satu Malaysia adalah salah satu bantuan yang telah di janji oleh Dato Sri Najib Tun Abdul Razak,
Perdana Menteri Malaysia dalam bajet 2012, Bantuan Khas RM500 akan diagihkan
oleh Kementerian Kewangan Malaysia melalui LHDN.
Bantuan
tunai, secara one-off, sebanyak RM500 kepada isi rumah yang berpendapatan bulanan
RM3,000 dan ke bawah. Bantuan ini adalah
tanda keprihatinan kerajaan dalam usaha
untuk membantu meringankan kenaikan kos
sara hidup rakyat.
3. Dasar agihan (distribute policy)
Dasar
ini memberi tumpuan pada peluang sama rata kepada semua rakyat untuk menikmati
kekayaan negara, di samping merapatkan jurang perbezaan milikan sumber negara
antara rakyat.
Contoh
dasar agihan: Dasar Eknomi Baru
Dasar
Ekonomi Baru (DEB) merupakan satu program sosioekonomi di Malaysia yang
diperkenalkan pada tahun 1971 oleh Perdana Menteri Tun Abdul Razak Dato'
Hussein. Matlamat tersurat DEB adalah untuk mencapai perpaduan negara dan
integrasi nasional dan ia telah digubal dalam konteks strategi serampang dua
mata untuk:
·
mengurangkan dan akhirnya membasmi kemiskinan
dengan meningkatkan pendapatan dan menambah peluang-peluang pekerjaan untuk
semua rakyat Malaysia tanpa mengira kaum; dan
·
mempercepatkan proses penyusunan semula
masyarakat Malaysia untuk memperbetulkan ketidak seimbangan ekonomi supaya
dapat mengurang dan seterusnya menghapuskan pengenalan kaum mengikut fungsi
ekonomi.
Dasar
ini telah digantikan dengan Dasar Pembangunan Nasional (DPN) pada 1991.
Walaupun begitu elemen-elemen dasar ini masih lagi wujud dan akan diganti
secara beransur-ansur apabila bumiputera sudah mempunyai keyakinan diri
4. Dasar keselamatan (security policy)
Dasar
ini bertujuan untuk mewujudkan perpaduan rakyat serta keadaan yang damai dalam
negara. Ia juga melibatkan dasar luar negara dalam menjaga keutuhan wilayah dan
kedaulatan negara. Dasar sedemikian tidak tertumpu pada individu atau
organisasi tertentu, sebaliknya ia adalah demi kepentingan negara secara
keseluruhannya.
Contoh
dasar keselamatan: Akta Keselamatan
Dalam Negeri
Akta
Keselamatan Dalam Negeri 1960 (Lazimnya dikenali sebagai ISA, iaitu akronim
nama bahasa Inggerisnya, Internal Security Act) merupakan undang-undang tahanan
pencegahan yang sedang berkuatkuasa di Malaysia, melibatkan beribu-ribu orang
termasuk ahli kesatuan sekerja, pemimpin pelajar, aktivis hak buruh, aktivis politik,
golongan agama, ahli akademik dan aktivis badan bukan kerajaan dan ada yang
ditahan lebih dari sedekad. Namun pada 15 September 2011, Perdana Menteri
Malaysia, Datuk Seri Najib Tun Razak telah mengumumkan bahawa ISA akan
dimansuhkan terus dan digantikan dengan undang-undang baru yang lebih
bersesuaian dengan hak asasi manusia dan lebih berkesan di dalam menandingi
masalah keganasan.
3.0 MATLAMAT
DASAR
Setiap negara
memerlukan dasar yang mantap dan selari dengan ideologinya untuk membangunkan
negara. Negara yang mengamalkan ideologi komunis menekankan dasar tertutup dan
berusaha untuk mengagihkan ekonomi negara secara sama rata kepada rakyatnya.
Negara Cuba yang terkenal dengan sistem sosialis seringkali mendapat perhatian
dunia dan masih lagi mempunyai dasar yang tersendiri dan mampu berdikari
walaupun dikenakan sekatan oleh negara maju seperti Amerika Syarikat. Banyak
contoh lain yang kita boleh lihat seperti negara Iran, Korea Utara dan
lain-lain lagi.
Melalui dasar
yang digubal dan dilaksanakan, pembangunan yang seimbang mampu dicapai. Setiap
dasar yang digubal oleh kerajaan mempunyai matlamatnya yang tersendiri. Dengan
kata lain, dasar yang digubal bertujuan untuk menyelesaikan masalah-masalah
awam yang dihadapi oleh kerajaan. Ada ketikanya kerajaan menjangkakan apakah
masalah yang bakal dihadapi oleh rakyat dan langkah-langkah pro aktif diambil
untuk memastikan masalah yang bakal dihadapi dapat diatasi dengan jayanya.
Dalam tugasan
ini, anda akan didedahkan dengan empat matlamat dasar awam yang sering
digunakan. Keempat-empat matlamat ini adakalanya seringkali berlaku trade-off.
Ini kerana kita tidak dapat memenuhi kehendak kesemua pihak. Keempat-empat
matlamat tersebut ialah;
Rajah 2: Matlamat Dasar
3.1 Matlamat Kesaksamaan (equity)
Konsep
kesaksamaan adalah mudah untuk kita jelaskan apabila kita melihat kepada aspek
yang berlawanan dengannya, iaitu ketidaksamaan. Ketidaksamaan ataupun ‘inequality’
merupakan satu aspek yang amat diberi perhatian dalam ekonomi pembangunan
kerana ianya berkaitan dengan persoalan pengagihan kepada individu manusia.
Konsep ketidaksamaan pengagihan ini boleh kita kaitkan dengan punca berlakunya
kemiskinan dalam sesebuah negara. Kemiskinan boleh jadi berpunca daripada
ketidakadilan dalam mengagihkan barangan atau perkhidmatan kepada pihak yang
sepatutnya akibat daripada perbezaan nilai, status sosial dan sebagainya.
3.1.1 Ketikdaksamaan
Ketidaksamaan merupakan kata nama yang berlawanan dengan kesaksamaan atau
‘equity’. Faktor globalisasi dianggap penyebab kepada wujudnya ketidaksamaan
hampir keseluruhannya dalam masyarakat terutamanya ketikdaksamaan sosial dan
ekonomi. Akibat daripada pengaliran maklumat dan teknologi menyebabkan wujudnya
jurang antara masyarakat dan juga antara negara di dunia. Pengetahuan terhadap
penggunaan teknologi memberi kelebihan kepada pekerja yang berkemahiran untuk
mendapatkan gaji yang lebih berbanding dengan pekerja yang tiada kemahiran. Ini
menunjukkan wujudnya ketidaksamaan kerana pekerja yang tidak berkemahiran tidak
mempunyai keupayaan dan infrastruktur yang lengkap untuk menambah kemahiran
penggunaan teknologi yang ada.
3.1.2 Kesaksamaan
Menurut Stone (1988), kesaksamaan merupakan satu matlamat yang hendak
dicapai dalam usaha menyelesaikan konflik yang wujud ekoran daripada pengagihan
barangan dan perkhidmatan disebabkan oleh rasa tidak puas hati pihak yang
terlibat dalam pengagihan tersebut. Maksud kesaksamaan ialah treating others
alike adalah berlandaskan kepada persoalan tentang pengagihan sumber-sumber
yang dimiliki oleh sesebuah negara seperti barangan dan perkhidmatan, harta
kekayaan dan pendapatan, kesihatan dan penyakit ataupun peluang dan
disadvantage. Pengagihan sumber-sumber ini dilakukan melalui proses politik.
Cuba anda fikirkan definisi politik yang diutarakan oleh sarjana pengkaji
politik Harold Lasswell, iaitu siapa mendapat apa, bila dan bagaimana.
Pengagihan sumber-sumber ini sudah tentunya bertepatan dengan maksud
kesaksamaan yang diutarakan oleh Stone (1988) kerana ianya boleh menimbulkan
rasa tidak puas hati di kalangan pihak yang terlibat. Ada pihak yang mudah
mendapat peluang kenaikan pangkat dan ada pihak yang sukar untuk mendapatkan
bantuan kebajikan.
3.2 Matlamat Kecekapan atau Efisien
(Efficiency)
Menurut
Kamus Dewan, kecekapan atau efisien ialah kebolehan menjalankan tugas dengan
cekap tanpa pembaziran waktu dan tenaga. Sesuatu dianggap cekap sekiranya mampu
menghasilkan output yang banyak apabila menggunakan hanya sedikit input. Dengan
kata lain, mencapai matlamat dasar dengan mengenakan kos yang paling sedikit.
Dalam erti kata yang mudah, dengan wang sebanyak RM10, Ahmad berjaya membeli
empat jenis lauk berbanding dengan Ali yang mampu membeli dua jenis lauk
sahaja. Dalam kes ini, Ahmad merupakan seorang yang paling cekap dalam menggunakan
sumber-sumber yang dimilikinya.
Efisien
hanyalah satu idea yang bersifat perbandingan. Efisien merupakan satu cara
untuk menilai (judging) secara merit berhubung dengan pelbagai cara atau
alternatif untuk melakukan sesuatu. Anda tentu pernah mendengar tentang konsep
nisbah atau ratio. Ianya menggambarkan nisbah input dan output, usaha dan
keputusan, perbelanjaan dan pendapatan, kos dan faedah dan sebagainya. Dalam
konteks yang luas, kita melihat pengagihan sumber yang sedia ada secara cekap akan
memberi pulangan yang banyak kepada masyarakat keseluruhannya.
3.3 Matlamat
Keselamatan
Matlamat
keselamatan berkait rapat dengan keperluan manusia (needs of human beings).
Terdapat pelbagai aspek keperluan kepada keselamatan seperti keselamatan
ekonomi, keselamatan fizikal, keselamatan psikologi dan sebagainya. Aspek
keselamatan atau jaminan kepada keperluan seringkali menimbulkan isu yang
bersifat kontroversi dalam tuntutan politik khususnya dasar awam. Ini kerana
beberapa persoalan timbul berhubung dengan isu keperluan. Antaranya ialah;
·
Apa yang perlu disediakan oleh kerajaan?
·
Apakah bentuk keperluan yang perlu dipenuhi?
·
Bagaimanakah menjadikan keperluan sebagai satu
pengagihan tanggungjawab bersama ini dapat dilaksanakan?
Secara
ringkasnya, definisi keperluan ini merujuk kepada what is necessary for
physical survival. Dengan kata lain apakah yang diperlukan oleh manusia untuk
memenuhi keperluan fizikal. Dalam konteks ini apakah standard atau ukuran yang
paling minimum yang perlu diberi perhatian oleh kerajaan. Dengan kata yang
mudah kerajaan perlu memastikan setiap individu mempunyai makan dan tempat
tinggal yang secukupnya.
Dalam
konteks ini, garisan kemiskinan (poverty line) boleh digunakan sebagai garis
pengukur kepada keperluan oleh rakyat bagi sesebuah negara. Garisan kemiskinan
ini berbeza antara satu negara dengan negara yang lain. Namun, asas yang
digunakan adalah sama iaitu berdasarkan kepada pendapatan atau income level.
Penerimaan bantuan-bantuan kerajaan seperti program rumah kos rendah, Rancangan
Makanan Tambahan adalah bertujuan untuk memenuhi keperluan fizikal rakyat dan
banayak bergantung kepada pendapatan isirumah. Selain itu, bantuan subsidi, dan
bantuan bulanan yang diberikan oleh Jabatan Kebajikan Masyarakat adalah juga
bertujuan untuk memenuhi keperluan fizikal individu rakyat.
3.4 Matlamat
Kebebasan
Dalam
kehidupan seharian, wujudnya konflik atau tension antara keputusan atau
kepentingan individu dengan keputusan atau kepentingan yang bersifat kolektif.
Menurut John Stuart Mill, ada ketikanya adalah wajar untuk masyarakat
mencampuri atau interfere dengan kebebasan individu. Ini tertakluk kepada
tujuan mencampuri urusan individu dan masyarakat mempunyai kuasa untuk berbuat
demikian iaitu menghalang individu daripada melakukan harm atau memudaratkan
orang lain mahupun dirinya sendiri. Dengan kata lain, individu dan masyarakat
adalah terperlihara atau terhindar daripada bahaya yang bakal dihadapi.
Individu sepatutnya mempunyai kuasa untuk membuat pilihan dan kerajaan
sepatutnya kurang mencampuri urusan individu seperti yang dinyatakan. Namun
campur tangan kerajaan adalah perlu memandangkan sesetengah perkara atau
tindakan individu memberi kesan dan melibatkan kepentingan orang lain. Terdapat
dua aspek yang boleh disimpulkan daripada pandangan Mill di atas iaitu:
i.
Wujudnya satu kriteria yang mana kita boleh
menilai atau memberi justifikasi kenapa kita perlu mencampuri urusan individu
iaitu apabila tindakan individu memudaratkan atau mencederakan orang lain
ii.
Wujudnya perbezaan yang jelas berhubung dengan
tingkah laku yang memberi kesan ke atas orang lain dan tindakan yang tidak
memberi kesan ke atas orang lain.
4.0 KESIMPULAN
Berdasarkan
kepada penerangan di atas, didapati dasar awam telah diterangkan secara
bergilir-gilir sebagai satu keputusan dalam bentuk pilihan dan penyelesaian
kepada masalah; satu matlamat atau objektif; serangkaian program; suatu
peruntukan; undang-undang atau pun peraturan. Secara kesimpulannya kita boleh
menyatakan dasar awam sebagai apa sahaja keputusan dan tindakan kerajaan untuk
melakukan atau tidak melakukan sesuatu.
Secara umumnya
setiap keputusan yang diambil oleh kerajaan pastinya mempunyai objektif,
matlamat dan tujuan untuk dijadikan sebagai panduan umum dalam mengatasi
masalah sesebuah negara. Pendek kata matlamat dasar mestilah jelas dan
merupakan jalan penyelesaian terhadap sebahagian besar masalah rakyat ataupun
kumpulan sasaran dasar tersebut. Contoh-contoh Dasar Awam di Malaysia ialah
Dasar Ekonomi Baru, Dasar Pembangunan Negara, Dasar Wanita Negara, Dasar
Pendidikan Negara, Dasar Persyarikatan, Dasar Penswastaan dan lain-lain lagi.
Kejayaan sesuatu
dasar kerajaaan atau sebaliknya adalah bergantung kepada pelaksanaan yang cekap
dan berkesan. Persekitaran politik dan ekonomi baik di dalam mahupun di luar
negeri yang merupakan faktor yang penting. Dasar negara akan dapat dilaksanakan
sepenuhnya jika pegawai kerajaan di pelbagai peringkat yang merupakan pelaksana
penting faham dan menghayati terhadap dasar-dasar ini. Aspek sebegini yang
perlu diberi penekanan kerana pemahaman yang tepat sebagaimana yang dihasratkan
oleh pengubal dasar akan menjadikan mereka lebih komitmen dalam melaksanakan
dasar bagi mencapai kesan yang dikehendaki.
APENDIKS
RUJUKAN
/ REFERENSI
Anderson, James E. (2000). Public policy making. Edisi ke-4, New
York : Houghton Mifflin
Hodgetts, R. M (1986). Management theory, process and practice.
Edisi ke-4, London : Academic Press
Jones, R. G. et. al (2000).
Contemporary management. Edisi ke-2,
USA: Mc Graw-Hill Higher Education
Lester, James P. dan
Steward, Jr Joseph (2000). Public policy:
an evolutionary approach, Wadsworth Thompson Learning: USA
Nor Azizah Zainal Abidin
(2005). Konsep bounded rationality dan
satisficing dalam proses pembuatan keputusan Halimah Abdul Manaf et.al
(pnyt). Pemantapan urus tadbir sektor awam, Sintok : Penerbit UUM
Parsons, Wayne (1995). Public policy: an introduction to the theory
and practice of policy analysis, Edward Elgar : Aldershort, UK
Robbins, S. P (1976). The administrative process: integarating
theory and practice, New Jersey : Prentice Hall
Rozita Abdul Mutalib et.al
(2005). Delivery mechanism in eradicating
poverty in globalisation era dalam Halimah Abdul Manaf et.al (pnyt).
Pemantapan urus tadbir sektor awam, Penerbit UUM: Sintok
Simon, H. A (1976). Administrative behavior: a study of decision
making process in administrative organization. Edisi ke-3, New York: The
Free Press
Tarter, C. J dan Wayne K.
Hoy (1998). Towards a contigency theory
of design making, Journal of Educational Administrative, vol//: 36(3),
212-228.