HUBUNGAN ETNIK MPU3133
ISI KANDUNGAN
1.0 PENGENALAN 2
2.0 DEFINISI
DAN TUJUAN PERLEMBAGAAN 4
3.0 KONTRAK
SOSIAL 6
4.0 UNSUR-UNSUR TRADISI DALAM PERLEMBAGAAN
MALAYSIA 9
MALAYSIA 9
5.0 SEBAB-SEBAB
BERLAKU PERDEBATAN TERHADAP
UNSUR-UNSUR TRADISI YANG TERKANDUNG DALAM PERLEMBAGAAN MALAYSIA 13
UNSUR-UNSUR TRADISI YANG TERKANDUNG DALAM PERLEMBAGAAN MALAYSIA 13
6.0 KESIMPULAN 15
APENDIKS
1.0 PENGENALAN
1.0 PENGENALAN
Perlembagaan
ialah kumpulan peraturan dan undang-undang yang menentukan organisasi kerajaan
dan pembahagian kuasa antara badan pemerintah. Merujuk kepada Profesor A. V.
Dicey yang menyatakan perlembagaan menentukan pengagihan kuasa sesebuah negara
atau masyarakat politiknya. Di negara kita, perlembagaan menjadi rujukan bagi
pemerintahan negara. Perlembagaan bertujuan untuk memastikan wujudnya keamanan
antara ahli masyarakat berpandukan peraturan-peraturan yang menjadi panduan
kepada semua ahli masyarakat. Malaysia mengambil model Parlimen jenis
Westminister daripada Perlembagaan dari British. Perlembagaan Persekutuan boleh
diklasifikasikan kepada perlembagaan bertulis dan perlembagaan tidak bertulis.
Perlembagaan di
Malaysia bermula apabila Malayan Union dibubarkan pada 1 April 1946 setelah
mendapat tentangan hebat dari orang melayu, satu perjanjian baru telah
ditandatangani. Seterusnya Perlembagaan Persekutuan Tanah Melayu 1948 telah
digubal dan dikuatkuasakan pada 1 Februari 1948. Rentetan peristiwa tersebut,
Suruhanjaya Perlembagaan Baharu Tanah Melayu yang diketuai oleh Lord Reid
dibentuk sebagai syarat mendapatkan kemerdekaan. Pada 31 ogos 1957,
Perlembagaan Persekutuan telah berkuatkuasa bersempena dengan pengisytiharan
kemerdekaan. Perlembagaan Persekutuan 1957 menjadi asas pembentukan
Perlembagaan Persekutuan pada 16 september 1963 dengan kemasukan Sabah, Sarawak
dan Singapura. Perlembagaan Persekutuan telah dipinda beberapa kali sehingga
tahun 1988.
Perlembagaan
berfungsi untuk mewujudkan satu bentuk pemerintahan negara yang adil dan mampu
untuk memenuhi tuntutan dan kehendak rakyatnya. Perlembagaan akan membolehkan
pemimpin atau pentadbir menjalankan tugasnya tanpa berlakunya penyalahgunaan
kuasa. Menurut Md. Bohari Ahmad (1997) pula menyatakan perlembagaan merupakan
satu dokumen yang mengandungi semua undang-undang asas negara. Perlembagaan wujud
daripada kehendak keadaan semasa dan diasaskan atas kebolehan kerajaan menjamin
semua yang terkandung di dalam perlembagaan.Seandainya undang-undang yang
dikanunkan perlembagaan ini tidak dapat dijalankan maka perlembagaan ini tidak
akan bermakna.
Antara
kepentingan perlembagaan dalam konteks hubungan etnik di sesebuah negara ialah,
perlembagaan menjaga kestabilan dan kekuatan sebuah negara kerana semua hal
berkaitan cara pemerintahan sesebuah negara sudah termaktub dalam perlembagaan.
Perlembagaan dapat mencegah kedua-dua
belah pihak daripada bertindak sesuka hati. Dengan adanya perlembagaan,
sesebuah negara dapat diperintah secara tersusun, adil dan bertanggungjawab.
Pindaan kepada perlembagaan hanya boleh dilakukan oleh Parlimen dan memerlukan
persetujuan dua pertiga daripada ahli parlimen untuk melaksanakan pindaan yang
dicadangkan. Batasan ini diadakan bagi menyekat golongan –golongan tertentu
dari meminda perlembagaan mengikut kehendak dan kepentingan mereka.
Perlembagaan
dapat mewujudkan keadilan sosial apabila dapat menjamin kebebasan asasi manusia
berdasarkan hak yang ditentukan meliputi kebebasan diri, bercakap, berhimpun
dan menubuhkan persatuan, beragama, bebas daripada menjadi hamba abdi dan
melakukan kerja paksa, perlindungan daripada undang-undang jenayah yang
berkuatkuasa kebelakang dan perbicaraan yang berulang, hak terhadap harta dan
hak mengenai pelajaran. Perlembagaan dapat mewujudkan keadilan sosial apabila
ia dapat menentukan pembahagian kuasa antara kerajaan Persekutuan dan kerajaan
negeri. Peruntukan kuasa itu yang meliputi perkara untuk kepentingan bersama
termasuklah kaum minoriti di Semenanjung, Sabah dan Sarawak.
2.0 DEFINISI
DAN TUJUAN PERLEMBAGAAN
Perlembagaan
Malaysia juga dikenali sebagai Perlembagaan Persekutuan. Perlembagaan Malaysia
merupakan satu dokumen undang-undang bertulis yang dibentuk berasaskan kepada
dua dokumen sebelumnya iaitu Perjanjian Persekutuan Tanah Melayu 1948 dan
Perlembagaan Kemerdekaan 1957. Perlembagaan Malaysia telah digubal berdasarkan
nasihat daripada Suruhanjaya Reid yang telah melakukan kajian dalam tahun 1956.
Perlembagaan berkenaan berkuat kuasa sejurus selepas kemerdekaan pada 31 Ogos
1957.
Perlembagaan
ialah dokumen bertulis yang mengandungi semua susunan peraturan dan
undang-undang yang dianggap penting bagi pemerintahan dan pentadbiran kerajaan
Malaysia. Perlembagaan merupakan sumber undang-undang tertinggi di Malaysia dan
setiap individu dan rakyat perlu mematuhi keluhurannya. Perlembagaan dapat
ditakrifkan sebagai kumpulan peraturan atau undang-undang sama ada bertulis
atau tidak bertulis yang menetukan organisasi kerajaan, pembahagian kuasa
antara pelbagai badan kerajaan dan prinsip umum tentang bagaimana kuasa
tersebut dilaksanakan.
Perlembagaan
Persekutuan Malaysia dibentuk dengan tujuan berikut;
1. Mewujudkan satu bentuk pemerintahan yang
adil
Perlembagaan
dibentuk bagi memastikan permerintahan yang adil dan saksama. Ini bagi
memastikan setiap individu dan rakyat di Malaysia mendapat manfaat secara
menyeluruh dan adil. Antara contoh perenggan dalam Perlembagaan Malaysia yang
memastikan tujuan ini dicapai ialah;
a)
Bahagian II : Kebebasan Asasi;
b)
Bahagian V : Negeri-Negeri;
c)
Bahagian IX : Badan Kehakiman; dan
d)
Bahagian XII : Am Dan Pelbagai.
2. Mengelakkan penyalahgunaan kuasa oleh
pemerintah
Bagi
memastikan tiada penyalahgunaan kuasa oleh pemerintah, perlembagaan dibentuk
bagi memastikan tiada ruang dan peluang bagi perkara ini terjadi. Perlembagaan
juga bertindak sebagai alat ‘semak dan seimbang’ dan memastikan setiap organ
dalam pemerintahan kerajaan berfungsi hanya untuk kebaikan rakyat dan
negara. Selain itu perlembagaan juga
memastikan tidak ada sebarang institusi di Malaysia yang boleh mengatasi kuasa
dan kedudukan Perlembagaan.
3. Mengawal pergerakan kerajaan dan rakyat
Memastikan
keamanan dan keharmonian negara adalah penting. Dan disebabkan oleh hal ini
Perlembagan juga digubal bagi mengawal pergerakan kerajaan dan rakyat. Ini bagi
memastikan tiada isu konflik kepentingan yang boleh menjejaskan keamanan dan
keharmonian negara. Beberapa perenggan dalam Perlembagaan Malaysia boleh
dikenalpasti diwujudkan oleh kerana tujuan ini. Antara perenggan tersebut
ialah;
a)
Bahagian XI: Kuasa Khas Menentang Perbuatan Subversif,
Keganasan Terancang Dan Perbuatan Dan Jenayah Yang Memudaratkan Orang Awam Dan
Kuasa Darurat;.
b)
Bahagian XIII: Peruntukan Sementara Dan Peralihan; dan
c)
Bahagian III : Kewarganegaraan.
4. Alat untuk menyelesaikan masalah
Perlembagaan
juga digunakan sebagai alat untuk menyelesaikan masalah. Sebarang tuntutan,
kes-kes di mahkamah dan penggubalan undang-undang yang baru adalah dibuat
berdasarkan Perlembagaan Malaysia. Semua undang-undang tidak boleh berlawanan
dengan Perlembagaan. Perlembagaan juga mengandungi prinsip tentang kaitan
antara satu badan pemerintah dengan badan pemerintah yang lain seperti
eksekutif, perundangan, dan kehakiman dengan memperincikan bidang kuasa ini
dengan lebih khusus serta peranan setiap badan itu dalam kerangka pemerintahan
negara.
5. Menjamin keamanan dan kestabilan negara
Perkara
yang paling penting dalam Perlembagaan adalah untuk menjamin keamanan dan
kestabilan negara. Perlembagaan Malaysia adalah manifestasi kesedaran penduduk
pelbagai etnik di Malaysia yang mengikat jalinan kerjasama dan permuafakatan
untuk membentuk Malaysia yang aman dan harmoni.
3.0 KONTRAK
SOSIAL
Kontrak sosial boleh
dijejak semula pengenalannya sebelum kemerdekaan di Tanah Melayu lagi. Kontrak
Sosial adalah persetujuan yang dicapai sebelum merdeka di kalangan para
pemimpin Melayu, Cina dan India dan parti-parti yang mereka wakili, UMNO, MCA
dan MIC. Bagaimanapun, kontrak sosial harus dianggap sebagai satu persetujuan
di kalangan masyarakat berbilang kaum, bukan hanya pemimpin atau kumpulan elit
tertentu. Permuafakatan itu mendapat sokongan rakyat sebagaimana yang terbukti
melalui kemenangan Perikatan dalam pilihan raya 1955. Fakta sejarah membuktikan
bahawa kontrak sosial dicapai melalui proses muafakat dan musyawarah.
Teori kontrak
sosial menurut pandangan ahli teori demokratik Eropah seperti Thomas Hobbes dan
John Locke ialah bahawa manusia mewujudkan negara sebagai satu perjanjian
bersama di mana setiap individu itu bersetuju kepadanya. Kontrak ini bererti
individu-individu yang bebas bersetuju untuk menyerahkan haknya untuk
memerintah diri sendiri itu kepada satu institusi bersama yang berkuasa dan
berdaulat.
Isu ini timbul
di Malaysia mungkin kerana kontrak sosial ini telah dibentangkan kepada
masyarakat sebagai satu persetujuan antara elit pada masa tertentu, dalam
keadaan tertentu. Ini menyebabkan generasi baru menganggapnya sebagai tidak
lagi relevan. Sebahagian masyarakat bukan Melayu juga menganggapnya kontrak
sosial sebagai sesuatu yang dikaitkan dengan kewarganegaraan. Ia suatu
pemberian yang diberikan kepada mereka yang pada masa itu yang merupakan
imigran atau keturunan imigran.Oleh sebab itu generasi bukan Melayu sekarang
menganggapnya sebagai sesuatu yang sudah berlalu. Mereka juga tahu bahawa hak
istimewa masyarakat bumiputera adalah sebahagian daripada kontrak sosial. Oleh
kerana bukan Melayu diberikan kewarganegaraan atas syarat-syarat tertentu,
masyarakat bumiputera pula diberikan perlindungan melalui fasal-fasal dalam
Perlembagaan tentang hak istimewa. Kepada mereka kompromi ini terikat kepada
masa tertentu, jadi mereka tidak nampak relevannya sekarang.
Kontrak sosial
bukan istilah yang wujud dalam Perlembagaan Persekutuan pada tahun 1957 tetapi
permuafakatan yang mewakili semangat Perlembagaan. Dengan adanya kontrak sosial
ketika proses ke arah mencapai kemerdekaan, usaha telah dapat dilakukan untuk
menggubal Perlembagaan. Ia merupakan muafakat antara kaum yang mewarnai
Perlembagaan, persepakatan yang diterjemahkan ke dalam Perlembagaan. Walaupun
istilah kontrak sosial tidak ada dalam Perlembagaan tetapi semangatnya ada pada
ciri-ciri perlembagaan itu.
Terdapat beberapa
tujuan kontrak sosial cuba diwujudkan oleh kerajaan Malaysia. Antaranya ialah
untuk menyelesaikan perbezaan kepentingan diri atau kelompok masing-masing.
Kedua, untuk memastikan kepentingan majoriti dan minoriti di ambil kira tanpa
menjejaskan hak dan kepentingan masing-masing. Tujuan ketiga adalah untuk
memastikan persetujuan yang dicapai kekal dan diwarisi turun-temurun. Ini
adalah kerana persetujuan tersebut dianggap memenuhi kepentingan yang
berpanjangan. Keempat, memastikan setiap pihak yang bersetuju akan mematuhi dan
menyampaikan kepada generasi seterusnya agar ia tidak bercanggah di masa depan.
Kontak sosial juga dapat melanjutkan
kelangsungan pentadbiran yang cekap. Selain itu, ia juga dapat mewujudkan
keadaan politik yang stabil di samping untuk menjamin keselamatan, keamanan dan
kesejahteraan rakyat. Justeru itu, ia sedikit sebanyak dapat memupuk semangat
patriotisme dan cintakan tanahair. Tambahan pula, kontrak sosial dilihat dapat
mewujudkan masyarakat yang bebas dan adil dalam usaha untuk mencapai integrasi
nasional.
Pemahaman
tentang kontak sosial dengan dilihat dengan jelas berdasarkan kepada fakta
sejarah. Kontrak sosial harus difahami sekurang-kurangnya tentang hubung
kaitnya kepada empat perkara utama iaitu - perlembagaan, kemerdekaan, hubungan
kaum dan sistem pemerintahan negara. Tanpa kontrak sosial mungkin kita tidak
dapat mencapai kemerdekaan pada tahun 1957 kerana pihak British ketika itu
menjadikan permuafakatan itu sebagai prasyarat. Kontrak sosial adalah anak
kunci kepada hubungan kaum sebagaimana yang termaktub dalam perlembagaan.
Kontrak sosial juga asas kepada sistem pemerintahan yang menjadikan kita negara
demokrasi berparlimen raja berperlembagaan dengan konsep negeri dan
persekutuan.
Perlembagaan
Persekutuan diwujudkan hasil daripada kontrak sosial yang dilahirkan daripada
permuafakatan pelbagai kaum di negara ini. Perlembagaan itulah juga yang
mentakrifkan negara Malaysia serta menentukan sifat bangsa dan negara Malaysia.
Malaysia adalah negara berbilang kaum yang wujud daripada konsep ‘Malay polity’
atau sistem kenegaraan Melayu. Perlembagaan Persekutuan pada tahun 1957
memberikan kewarganegaraan terbuka kepada bukan Melayu, sebahagiannya imigran
dan diterima secara automatis sebagai warga negara dan diberikan jus soli. Inilah
antara sifat negara dan bangsa Malaysia yang harus difahami - berbilang kaum
tetapi berakar umbi dalam sistem kenegaraan Melayu. Perlembagaan juga
mengiktiraf bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan, Islam sebagai agama rasmi
dan sistem pemerintahan beraja.
Kesimpulannya,
Perlembagaan Malaysia mengandungi aspek Kontrak Sosial kerana ia merupakan satu
persemuafakatan dan perkongsian murni antara kaum di Malaysia. Huraian lanjut
dari perseptif sejarah yang meliputi sejarah penindasan dan tipu helah penjajah,
penyisihan masyarakat, pribumi dalam arus modernisasi, ketempangan ekonomi
antara golongan serta sejarah hubungan kaum di negara ini yang berselang-seli
antara sengketa dan kerjasama dimana semuanya hendaklah lengkap dan
komprehensif serta disebarkan seluas-luasnya secara berterusan kepada segenap
lapisan masyarakat.
4.0 UNSUR-UNSUR
TRADISI DALAM PERLEMBAGAAN MALAYSIA
Sebelum
Perlembagaan Persekutuan digubal, Tanah Melayu semasa penjajahan British pada waktu
itu telah pun mempunyai perlembagaannya sendiri. Perlembagaan tersebut digubal
berikutan penubuhan Malaysan Union 1946. Walau bagaimanapun Malayan Union telah
mendapat bantahan daripada penduduk Tanah Melayu memandangkan perlembagaan yang
dibentuk gagal memenuhi tuntutan dan kehendak rakyatnya. Ini adalah kerana
banyak perlembagaan tersebut lebih menguntungkan pihak British berbanding
rakyat negara ini. Bahkan perlembagaan tersebut juga dikatakan telah
mengetepikan nilai-nilai tradisi masyarakat Melayu yang telahpun diwarisi sejak
zaman Kesultanan Melaka lagi.
Bagi memenuhi
tuntukan rakyat pada masa itu, pihak British telah menubuhkan satu jawatankuasa
khas bagi mengkaji dan seterusnya menggubal satu perlembagaan yang dapat
memenuhi tuntutan rakyat di negara ini, khususnya berkenaan dengan nilai-nilai
tradisi masyarakat pribuminya. Nilai-nilai tradisi yang dimaksudkan adalah:
Kedudukan istimewa Raja-raja Melayu; Hak keistimewaan orang Melayu; Agama; dan
Bahasa.
Rajah 1
menunjukkan unsur-unsur tradisi yang terkandung dalam Perlembagaan Malaysia.
Rajah 1: Unsur tradisi dalam
Perlembagaan Malaysia
Berikut adalah
penjelasan bagi keempat-empat nilai tradisi yang terkandung dalam Perlembagaan
Persekutuan itu.
1. Kedudukan Istimewa Raja-raja Melayu dan
Yang Di-Pertuan Agong
Beberapa
perkara yang terkandung dalam Perlembagaan Persekutuan dan mempunyai kaitan
dengan kedudukan istemewa Raja-raja Melayu ini termasuklah Perkara 32, perkara
41, perkara 42, Perkara 44, Perkara153, dan Perkara 122B, perkara 41.
Tradisi
pemerintahan beraja di Tanah Melayu pada masa itu sudahpun menjadi amlan sejak
zaman Kesultanan Melayu Melaka lagi. Kesultanan Melayu merupakan elemen penting
dalam masyarakat Melayu. Ianya mengekalkan simbol penting bagi survival
orang-orang Melayu. Oleh sebab itulah unsur tradisi ini dimasukkan dalam
Perlembagaan Persekutuan kerana sudah sekian lama orang Melayu diperintah
berdasarkan pemerintahan beraja. Tambahan pula, sistem pemerintahan beraja akan
dapat meningkatkan taat setia rakyat raja dan negara ini. Ketaatan kepada raja
dan negara akan dapat memupuk persefahaman ke arah perpaduan.
2. Agama Islam
Perkara
3 Perlembagaan menjelaskan bahawa agama Islam ialah agama rasmi bagi
Persekutuan tetapi agama-agama lain boleh diamalkan dengan bebas (Perkara 11).
Namun begitu hak-hak seseorang untuk mengembangkan agama boleh dikawal atau
disekat oleh undang-undang negeri, atau undang-undang Persekutuan bagi kes
Wilayah Persekutuan, jika pengembangan itu dibuat di kalangan mereka yang telah
menganut agama Islam – Perkara 11 (4).
Agama
atau kepercayaan kepada Tuhan merupakan unsur penting dalam proses pembangunan
negara serta pembentukan rakyat yang bersatu padu. Berdasarkan falsafah Islam
“membebaskan manusia daripada perhambaan sesama manusia”, maka perlembagaan
yang baik pasti akan menghormati hak-hak rakyat dalam negara tersebut, dan
tidak cuba memaksa rakyat memperhambakan diri mereka kepada ideologi
pemerintah. Peruntukan undang-undang seperti ini menunjukkan bahawa pemerintah
amat bertoleransi dengan kaum-kaum lain yang mengamalkan agama yang berbeza.
Perkara ini diberikan perhatian supaya masyarakat lain tidak berasa diketepikan
atau ditindas dalam soal agama. Ini seterusnya akan dapat mewujudkan
persefahaman dan permuafakan ke arah perpaduan di kalangan pelbagai kaum dan
agama.
3. Hak keistimewaan Orang-Orang Melayu
Dalam
Perlembagaan Persekutuan, hak-hak orang Melayu dan bumiputera di Sabah dan
Sarawak ada dinyatakan dalam Perkara 153. Hak Istemewa Orang Melayu dan
bumiputera meliputi: Bidang Perkhidmatan Awam – Perkara 153 (2, 3 dan 4);
Bidang Ekonomi – Perkara 153 (6) dan Bidang Pelajaran – Perkara 153 (2, 3 dan
4). Selain itu, kedudukan istemewa orang Melayu dan bumiputera yang lain juga
terdapat dalam peruntukan Perkara 89 dan 90, iaitu berhubung dengan tanah rizab
Melayu; dan Perkara 8(5)(f) berkenaan kemasukan orang Melayu dalam Rejimen
Askar Melayu dengan pengecualian orang bukan Melayu sebagaimana dikuatkuasakan.
Hak-hak ini tidak boleh dipertikaikan dan ia dilindungi di bawah Akta Hasutan
1948 (Pindaan 1971).
Melihat
dari sudut kepentingannya, kita sedar bahawa orang Melayu merupakan penduduk
asli atau pribumi negara ini. Justeru adalah wajar orang-orang Melayu diberikan
hak keistemewaan tersebut. Ini kerana sebelum ini orang Melayu lebih banyak
terlibat dalam bidang perikanan atau pertanian. Justeru adalah wajar
orang-orang Melayu diberi keutamaan dalam kesemua aspek yang dinyatakan di atas
bagi membolehkan mereka memperbaiki taraf hidup yang sebelum ini agak jauh
ketinggalan berbanding kaum lain.
4. Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan
Perkara
152 (1) menguatkuasakan Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan Persekutuan.
Bahasa ini secara automatiknya menjadi bahasa perantaraan untuk digunakan dalam
semua maksud rasmi. Maksud “rasmi” ditakrifkan oleh Perkara 152 (6) dengan
makna “apa-apa jua maksud kerajaan sama ada kerajaan Persekutuan atau kerajaan
negeri dan termasuklah apa-apa maksud sesuatu pihak berkuasa awam”.
Jika
melihat dari aspek rasional kenapa bahasa Melayu dipilih sebagai bahasa rasmi
negara, aspek sejarah perlu dipertimbangkan. Berdasarkan sejarah, bahasa Melayu
telahpun menjadi lingua franca sekian lamanya (Salleh Abbas, 1986). Jadi tujuan
di sebalik meluluskan bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan adalah untuk
memenuhi keperluan menyatupadukan pelbagai kaum di negara ini ke arah menjadi
sebuah negara yang bersatu melalui satu bahasa yang sama.
5.0 SEBAB-SEBAB
BERLAKU PERDEBATAN TERHADAP UNSUR-UNSUR TRADISI YANG TERKANDUNG DALAM
PERLEMBAGAAN MALAYSIA
Tentangan dan
perdebatan terhadap unsur-unsur tradisi yang terkandung dalam perlembagaan
bukanlah satu isu yang baru. Perkara ini telah lama dikesan awal tahun 1950-an.
Pada ketika itu, isu kewarganegaraan dan kontrak sosial mendominasi hubungan
kaum, diikuti dengan isu bahasa pada tahun 1960-an sebelum pelaksanaan Dasar
Ekonomi Baru (DEB), manakala isu kuota dan urbanisasi mencorakkan hubungan
etnik sekitar tahun 1970-an dan 1980-an. Dalam tahun 1990-an dan milenium pula,
isu-isu agama mempunyai pengaruh besar dalam hubungan etnik di negara ini.
Isu-isu berkenaan agama yang muncul sejak akhir-akhir ini, berbanding isu-isu
lain dalam hubungan kaum di Malaysia, menurut Chandra Muzaffar begitu kritikal
impaknya (Baharum Mahusin 2006).
Pandangan ini
disokong oleh Syed Husin Ali (2008) yang menyifatkan sentimen hubungan etnik
pada masa kini berada pada tahap tinggi yang boleh menyebabkan konflik dan
pertumpahan darah.
Antara
sebab-sebab mengapa berlaku perdebatan terhadap unsur-unsur tradisi yang
terkandung dalam Perlembagaan Malaysia adalah;
- Kurang pemahaman tentang kontrak
sosial
Dalam persoalan kontrak sosial, persetujuan yang tidak direkodkan itu
diterima oleh golongan bumiputera dan pendatang dengan syarat, mereka sanggup
menerima kedudukan istimewa orang Melayu dan elemen lain sebagai balasan atas
kesanggupan peribumi menerima mereka sebagai warganegara yang mempunyai hak
asasi seperti hak mengundi dan seumpamanya. Namun begitu, timbul persoalan
tentang sejauhmana persetujuan ini boleh diterima oleh generasi muda hari ini
(Awang Sariyan 2008). Hal ini kerana pada peringkat awal, tradisi dan karisma
pemimpin dianggap sebagai asas yang kuat untuk membina keabsahan sesuatu
undang-undang tetapi masyarakat moden hari ini memerlukan undang-undang yang
berdasarkan rasional selaras dengan perubahan yang telah berlaku dalam negara
(Faridah Jalil 2007).
Begitu juga dengan persepsi sebahagian masyarakat bukan Melayu yang
menganggap kontrak sosial ini sebagai sesuatu yang dikaitkan dengan
kewarganegaraan yang diberikan kepada mereka yang pada masa itu terdiri
daripada imigran. Lantaran itulah generasi bukan Melayu sekarang menganggapnya
sebagai suatu perkara yang sudah pun berlalu. Golongan ini tidak peduli akan
perlunya untuk membangkitkan lagi perkara ini kerana bagi mereka
kewarganegaraan adalah sesuatu yang diberikan secara automatik. Mereka
berpendapat bahawa kompromi ini hanya untuk jangka masa tertentu dan tidak lagi
relevan pada masa kini (Zainal Kling 2008). Orang Melayu menganggap peruntukan
sedemikian sebagai sesuatu yang suci, manakala sesetengah orang bukan Melayu
mempersoalkan sama ada peruntukan tersebut adalah berkaitan dan masih mengikat
sehingga ke hari ini (Faaland, Parkinson dan Rais Saniman 2002).
- Peranan Mahasiswa sebagai pemikir
Hal ini ditambah lagi dengan sikap mahasiswa yang tidak memahami
unsur-unsur tradisi yang menjadi teras perpaduan di Malaysia. Dewasa ini sudah
jelas kelihatan akan wujudnya kecenderungan dalam kalangan generasi muda untuk
mula mempertikaikan kontrak sosial yang selama ini menjadi teras perpaduan dan
persefahaman antara etnik. Golongan ini telah mula mempersoalkan semula
kedudukan istimewa orang Melayu, peranan bahasa Melayu serta kedudukan Islam
sebagai agama rasmi negara (Hasnah Hussin 2007). Penjelasan ini menunjukkan
timbulnya persepsi bahawa generasi muda bukan Melayu tidak bersetuju dengan
kontrak sosial manakala generasi muda Melayu pula tetap bersetuju dengan
kontrak sosial, namun wujud kemusykilan sama ada persepsi ini terbukti benar
atau tidak.
- Buta sejarah dan tidak memahami
Perlembagaan
Perkara yang sering diperdebatkan bila melibatkan perlembagaan adalah
Perkara 153 iaitu pengiktirafan kedudukan dan hak istimewa orang melayu. Perkara
ini berlaku kerana kurangnya pengetahuan rakyat tentang sejarah Malaysia dan
tidak memahami Perlembagaan Malaysia.
- Kurangnya sensitiviti agama dan kaum
Kurang kefahaman agama di kalangan masyarakat menjadi punca berlakunya
perdebatan terhadap unsur-unsur tradisi dalam perlembagaan. Perlembagaan
Malaysia telah menetapkan Agama Islam sebagai agama persekutuan dan ianya
dijamin dalam Perkara 3 dalam Perlembagaan Malaysia.
Kaum melayu sebahagian besarnya beragama islam manakal kaum cina pula
beragama Buddha, Lao-Tza, Taoisme,
Conficius manakala kaum
india beragama hindu. Di samping
itu terdapat juga yang beragama kristian. Setiap kaum juga mempunyai
kebudayaan yang tersendiri.
Masalah perpaduan ini bukannya
bermula disebabkan agama
lain tetapi akibat
dari sikap jahil terhadap agama-agama
lain hingga banyak
perkara yang dilakukan secara tidak
sengaja telah menyinggung
emosi penganut agama
lain. Inilah punca yang telah mengakibatkan peristiwa 13 Mei 1969.
- Isu yang dipolitikkan
Antara sebab lain mengapa unsur-unsur tradisi ini sering diperdebatkan
adalah kerana sesetengah parti politik yang mengambil kesempatan mempolitikkan
isu-isu perlembagaan atas kepentingan parti atau peribadi. Tindakan ini
seolah-olah mencurah minyak ke atas api yang marak.
6.0 KESIMPULAN
Perlembagaan
adalah undang-undang yang mengandungi peraturan yang boleh dikuatkuasakan atau
prinsip asas yang mengasaskan sistem pemerintahan seperti yang termaktub dalam
undang-undang atau adat perundangan. Perlaksanaan Perlembagaan telah banyak
membawa kebaikan kepada negara secara amnya dan kepada rakyat secara khususnya.
Perlembagaan
merupakan penentu kepada rangka dan bentuk pemerintahan serta kuasa yang
diamanahkan kepada mereka yang menerajui tampuk pemerintahan dan terbukti
Pelembagaann mampu menjamin satu pentadbiran yang cekap, jujur dan adil. Oleh
itu Perlembagaan adalah penting bagi sesebuah negara untuk menjamin
kesinambungan pentadbiran dan kestabilan politik seterusnya menjamin kemakmuran
dan kesejahteraan rakyat.
Perlembagaan
juga menggariskan kebebasan dan hak asasi warganegara seperti kebebasan diri,
kebebasan bercakap, kebebasan memiliki harta dan kebebasan beragama. Dengan
peruntukan tersebut, Perlembagaan menjamin keselamatan dan keamanan melalui
undang-undang yang digariskan sejara jelas. Selain itu, Perlembagaan menentukan
batasan bagi menjaga keselamatan dan memastikan pentadbiran berjalan dengan
lancar bagi kemakmuran rakyat.
Perlembagaan
Malaysia juga memastikan wujudnya keadilan sosial antara kaum. Bagi menjamin
keadilan antara kaum, kebebasan sosial dihadkan. Ini bermakna seseorang itu
diberi kebebasan bercakap tetapi kebebasan ini dihadkan kerana seseorang itu
tidak dibenarkan bercakap mengenai isu sensitif seperti keistimewaan hak orang
Melayu dan bumiputera, bahasa Melayu sebagai bahasa kebangsaan serta agama
Islam sebagai agama rasmi kerajaan yang boleh menimbulkan kebencian terhadap
kaum lain serta akan mengakibatkan berlakunya persengketaan dan pergaduhan
antara kaum yang bakal mengancam keselamatan negara.
Sesungguhnya,
apabila wujudnya perpaduan nasional, maka barulah terjamin kesejahteraan masyarakat
majmuk, dan seterusnya akan melahirkan pula sebuah negara dan bangsa Malaysia
yang bersatu, demokratik, adil, liberal, dan saintifik tanpa mengira keturunan
dan kepercayaan. Pendeknya, jelas sekali sistem Perlembagaan merupakan kunci
kepada masyarakat pelbagai kaum di Malaysia ini, demi untuk memelihara serta
mengekalkan keharmonian dan perpaduan kaum bagi kesejahteraan rakyat dan
kemakmuran negara Malaysia itu sendiri.
APENDIKS
RUJUKAN
/ REFERENSI
Abdul Aziz Bari.(2002). Majlis Raja-raja: Kedudukan dan Peranan
dalam Perlembagaan. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa Dan Pustaka.
Abdul
Aziz Bari & Farid Suffian Shuaib. 2006. Constitution of Malaysia: Text
and
Commentary. Petaling Jaya: Prentice Hall.
Abdul Aziz Bari. 2001. Perlembagaan Malaysia:
Asas-asas dan masalah. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Jim Soh, Jega dan
Chorwin.(2004). Kepentingan dan Ancaman
Terhadap Kontrak Sosial Di Negara Malaysia yang Bersifat Majmuk. KUiTTHO. http://www.geocities.com/mt961013/unitem/perlembagaanmalaysia.htm
Hashim Yeop A. Sani. 1973. Perlembagaan kita.
Kuala Lumpur: Malaysian Law Publishers Sdn. Bhd.
Mohd Salleh Abas. 1985. Unsur-unsur tradisi dalam
perlembagaan Malaysia. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Mohamed
Suffian Hashim. 1987. Mengenal perlembagaan Malaysia. Dewan Bahasa dan
Pustaka. Kuala Lumpur.
Muhammad Kamil
Awang.(2001).Sultan Dan Perlembagaan.
Kuala Lumpur: Dewan Bahasa Dan Pustaka.
Mohamad Salleh Abas (1987).
Sejarah Perlembagaan Malaysia. Dewan
Bahasa dan Pustaka.
Prof. Ahmad Mohamed Ibrahim
dan Ahilemah Joned (1987). Sistem
Undang-undang di Malaysia. Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Ranjit Singh Malhi.(1992).Pengajian am STPM: Kenegaraan Malaysia.
Kuala Lumpur:Federal Publications
Shamsul
Amri Baharuddin (Peny.). 2007. Modul hubungan etnik. Shah Alam: UPENA
Tun Mohamed Suffian (1990).
Pengenalan Sistem Undang-undang Malaysia.
Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka.
Wong Khek Seng, Rahimah
Hj.Sabran dan Kok Meng Kee.(2004). Pengajian
Am Kertas 1 & 2, STPM. Selangor: Fajar Bakti Sdn. Bhd